7nci Frig Ultra Maratonu 18 Eylül 2021 tarihinde Limit Sensin tarafından gerçekleştirildi. Ben 22km uzunluğundaki Göynüş Kral Yolu Koşusu’na katıldım. Bu yarışın benim için amacı Cappadocia Short Trail (38km)’den önce, antrenman dışı bir patika koşusu deneyimi yaşamaktı.
Fuar, kayıt ve kit teslim NG Afyonkarahisar oteli’nin bahçesindeki ufak alana kurulmuştu.
Çıkış ve varış (Start/Finish) alanı ise Frig Vadisi’nde Ayazini Köyü’ndeydi. Bu alanda özel işletmeler hariç tuvalet olanağı yoktu.
Instagram üzerinden yapılan teknik toplantıda, web sitesindeki GPX/KML rotada bazı değişiklikler yapıldığı anlatıldı ve saate yüklenen parkurlar yerine işaretlemelere dikkat edilmesi salık verilmişti.
Saat 08:00’da koşuya başladık.
1.60 ve 3.20 km arası dik sayılabilecek bir tırmanıştan sonra genellikle yumuşak tırmanışların olan bir parkur koştuk. Saatimin ölçtüğü yükseklik kazanımı 374 metre oldu.
3.2 km bittiğinde geldiğimiz tepe noktasında bir gitar ve saksofon ikilisinin müzik çalışı beni gerçekten hazırlıksız yakaladı 🙂
3.67km ‘de ilk CP’ye geldim
Avdalaz Kalesi. Su, soda, meyve barı, meyve ile iyi bir düzen vardı (tabii soda sıcaktı – o havada ve tesis olmayan yerde çok şey beklememek gerek)
İçtiğim soda, karnımdaki yoğunluğu farketmeme yol açtı.
Farkettim ki, patikada koşarken yavaş ve dikkatli yol almayı seviyorum.
Sonraki iki CP (7.81km – Göynüş Vadisi ve 12.2km – Aslan Taş) boyunca çoğunluklar toprak patikalardan emin adımlarla ilerledim.
Sıcaklık da adım adım yükseliyordu:
Bu noktaya kadar, iki kere (birincisi saatimdeki haritaya baktığım için, ikincisi başka bir koşucuyla sohbete daldığımız için) yalnızca 100m sapma ile parkur dışına çıkıp geri dönmem gerekti. O noktadan sonra işaretlere dikkat etmeyi öğrenmişim ki herhangi bir hata olmadan, ancak parkur dışına çıkan koşucuları düdük ile uyarıp geri dönmelerine uğraşarak ilerledim.
13nci kilometre bittiğinde karnımdaki yoğunluk ağrıya dönüştü ve 14ncü kilometrede iyice zorlamaya başladı ve adımlarım yavaşladı:
16ncı kilometrede bir karayolu geçişi var. Önümdeki koşucu kısa bir tırmanışla yol üzerinden geçerken, ben işaretleri izleyip yol altından geçen karanlık menfeze girdim. Menfez boyunca yapışkan olmayan ama derin ve vıcık vıcık bir çamurdan geçtim. Burada ayakkabıların desteğini gördüm.
18nci kilometrede, son CP (Çeşme). Evet, bir çeşme var, burada su, yiyecek ve gazlı içecek olacağı yazıyordu ancak, ortaya bırakılmış pet şişede sular dışında hiçbir şey ve kişi yoktu. (54km koşucularının son ikmal istasyonu da burasıydı ancak yarışçıların ciddi bir çoğunluğuna su kalmamıştı).
Sularımı doldurup devam ettim.
Koşunun sonuna doğru 20nci kilometreden sonra akarsu yatağından iniş var. Bu iniş, özellikle yorulmuş ya da az deneyimli koşucuları zorlayabiliyor ancak benim için keyifliydi (karın ağrısı hariç)
Son 500m’ye geldiğimde karın ağrısı birdenbire tamamen geçti ve benim en sevdiğim yokuş aşağı bir profil başladı.
Son anlarını 4:25 dk/km pace ile koştuğum yarışı 3:15:39 süresinde bitirdim.
Parkuru çok daha kısa bir sürede bitirmeyi diliyordum ancak bu koşuda pek çok önemli şey keşfettim, ve Cappadocia Short Trail (38km) yarışı için önemli notlar aldım:
- Yorgunsan, kendini anlık bile olsa zorlama
- Koşu öncesi tuvalet gereksinimini giderdiğinden emin ol
- Saate yüklenmiş parkur yerine, işaretlemelere öncelik ver
- İkmal istasyonlarında olacak sıvı ve besin olanaklarına bel bağlama
Teçhizat:
- Ayakkabı: Salomon S/Lab Ultra 3
- Çorap: Compressport Ultra Patika
- Tozluk: Salomon Trail Gaiters High Tozluk
- Kalf koruyucu: Compressport Calf R2 V2 V.2
- Şort: Salomon Exo Motion Twin Skin
- Koşu Yeleği: Salomon S/Lab 5L
- Tişört: Salomon Agile
- Şapka: Salomon Xa Compact
- Saat: Garmin Fenix 6x Pro
Kısaca bir de hoşuma giden şeyleri yazayım:
- Parkur çok keyifli
- Varış noktasında ikram edilen mercimek çorbası inanılmaz lezzetli
- Sık yerleştirilmiş ikmal istasyonları
Olsa daha iyi olur:
- Çıkış ve varış alanında erişilebilir tuvalet
- Web sitesindeki, CP, parkur bilgileri ve dosyalarının güncellenmesi
- Varış noktasında ve zamanında soda, su ve daha fazla gölgelik alan
